Een standbeeld in woorden, als ode aan de alleenstaande ouder. Deze week bel ik met Pjotr (36) Hij praat enthousiast als iemand die zijn jeugdige energie nog niet verloren heeft. Twee jaar geleden was dat compleet anders, tijdens de corona pandemie ging het mis tussen hem en zijn vriendin.
In ons gesprek vertelt hij over zijn dieptepunt, maar ook hoe hij daaruit gekomen is: ‘Als vader voor mijn kind, kan ik nu oprecht zeggen, dat de break-up de band tussen mij en mijn zoon zoveel heeft verbeterd’
Ben je bewust of onbewust een alleenstaande ouder?
Ik ben onbewust een alleenstaande ouder. Toen mijn zoontje anderhalf was kwam de corona pandemie. Toen zijn mijn ex vriendin en ik uit elkaar gegroeid. Wij hadden allebei een andere manier waarin we omgingen met die stress.
Denk je dat als die periode er niet was geweest dat de situatie nu anders was?
Absoluut. Achteraf ben ik wel blij dat het gebeurd is. Maar destijds was het wel heel naar ja. Allebehalve leuk en voorzien. Als je begint aan kinderen dan ga je ervan uit dat je samen het allerbeste en mooiste kan bieden. En als zo’n periode dat dan onderuit haalt, dan is dat heel jammer.
Kwam het meer vanuit jouw kant of haar kant?
Mijn kant van het verhaal is dat zij in een depressie terecht kwam en ik ben aandacht buiten de deur gaan zoeken. En toen is het misgegaan.
En wat gebeurt er dan? Hoe waren de eerste weken?
Vreselijk. Echt vreselijk. Ze heeft gewoon mijn kind bij me weggenomen. En toen is ze bij me weg weggaan en zijn we in therapie gegaan om te kijken of we bij elkaar konden blijven. Maar dat hielp allemaal niet. Later zijn we weer tot elkaar gekomen. Dus we kunnen nu wel weer met elkaar praten.
Jij werd op een gegeven moment wakker en ze was opeens weg?
Ze zei: ‘Ik ga nu en ik weet niet wanneer ik weer terugkom’. Ze is toen naar haar ouders gegaan. Dat moment was heel naar. Ik dacht we komen wel weer bij elkaar. Ik heb er maanden lang voor gevochten en mijn best gedaan. Maar op een gegeven was het op. Ze zei: ‘Dit werkt niet’ en toen zei ik: ‘Dit werkt inderdaad niet meer’. Laten we er maar het beste van maken. En toen ben ik een huis gaan zoeken, die had ik vrij snel gevonden, een maand later was ik verhuisd.
Dat is een meevaller..
Ja dat was heel bijzonder. Dat ik dat heb kunnen kopen. Daar ben ik nog steeds verbaasd over ja.
Misschien dat er iemand van boven meekeek en dacht oké nou weetje..
Ja, dat gevoel heb ik af en toe wel ja. Dat er een engeltje op mijn schouder zat.
En opeens ben je dan een alleenstaande ouder. Wat was je gevoel daarbij?
Ik had daar wel angst voor. Ik vond dat best wel vervelend. Ik had geen idee waar ik moest beginnen of hoe ik het voor elkaar moest krijgen.
En wat vond je daar zo eng aan?
Dat je het helemaal alleen moet gaan doen. Dat je niet weet hoe je je leven moet gaan indelen. Je kunt op niemand terugvallen. Dat het echt volledig op jou aankomt. Dat vond ik in het begin best wel spannend.
Kun je daar een voorbeeld van geven?
Als je kind ziek is. En je moet werken én er moet geld verdiend worden én de opvang is dicht want er is corona én is geen andere ouder die kan oppassen. Ja, en dan?
Jemig die corona periode was natuurlijk ook absurd om hierin een nieuwe weg te vinden. Hoe heb je dat gedaan?
Ja, zelf veel ziek gemeld. Wat op het werk ook ging opvallen.
Kon je het uitleggen bij je werk?
Op een gegeven moment is de rek eruit. Dat merkte ik zelfs in sociale kringen ook. Ben je nou nog steeds met die scheiding bezig? Na een jaar moet het wel over zijn. Nou weer normaal. Dat idee kreeg ik.
Lastig..
Ja klopt. Ik heb daar ook een hele tijd in vast gehangen. Een beetje in de slachtofferrol. Dat heeft een tijd geduurd tot je op een gegeven moment denkt: ‘Ik ga het eens even helemaal anders doen’.
Waarom voelde je je een slachtoffer?
Ik voelde me op een gegeven moment ook schuldig. Zo van ‘Ik heb dit gedaan, hoe ga ik de uitleggen?’
En dan is er dus het moment van we gaan het anders doen..
Ja dat was een heel mooi moment. Dat was echt een heel mooi moment. Ik wilde met mijn zoontje op vakantie, maar dat mocht niet van mijn ex vriendin dus toen ben ik alleen gegaan. Ik ben naar Schotland gegaan, daar heb ik heel veel verbintenis mee. Ik stond op een gegeven aan het meer van Loch Ness, toen ik een influistering kreeg: Je gaat het nu eens even helemaal anders doen!
Mooi. En wat veranderde er toen?
Toen heb ik echt geprobeerd het leven te herpakken en ben ik met mezelf aan de slag gegaan. Ik ben heel gezond gaan leven. Dat was ongeveer de laatste keer dat ik alcohol heb aangeraakt. Sindsdien ben ik heel sterk met mijzelf aan het werk gegaan.
Was het alcoholgebruik toegenomen?
Dat was extreem toegenomen vanaf het moment dat mijn kind werd weggenomen, het was voor mij vluchten.
Je bent teruggekomen van die reis, je bent gezonder gaan leven. Dat heeft natuurlijk een effect op alles..
Ook psychisch. Dag in dag uit ben ik aan het trainen. Ik ben mijn eigen levensverhaal gaan schrijven en gaan kijken wat er allemaal beter kan.
Dus een soort van recept voor jezelf geschreven?
Ja. En daardoor ben ik ook de mooie kanten van de scheiding gaan zien. Een alleenstaande ouder zijn is zwaar, maar in combinatie met een co-ouderschap kan het ook ontzettend mooi zijn.
Hoe is de relatie nu met je ex-vriendin?
Ze was terecht boos. Ik heb alles beantwoord met liefde. En dat is teruggekomen.
Wat is er mooi aan het co-ouderschap?
Het heeft zoveel rust gebracht. Als vader en voor mijn kind kan ik nu oprecht zeggen dat het de band tussen mij en mijn zoon zoveel heeft verbeterd. Want als je samen bent, dan heb je altijd iemand anders. En doe je het samen honderd procent maar ik deed het niet honderd procent. We deden het samen maar ik liep er een beetje de kantjes vanaf, want zij was er ook. Als mijn zoon nu bij me is dan geef ik honderd procent, want hij is er niet altijd.
Wat mooi verwoord zeg..
Dus als hij er is geef ik hem alle aandacht, ben ik vader tot en met. Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat. Ik ben er voor hem. Dus als hij zaterdagochtend om zes uur aan mijn bed staat, dan sta ik ernaast en dan denk ik: ‘Jongen, we gaan een feestje vieren, we gaan op avontuur’. En vroeger had ik gedacht van: ‘Oohh het is 6 uur ‘s ochtends, hou op’.
Wanneer ben je trots op jezelf?
Daar raak je wel iets gevoeligs, want ik ben vrij weinig trots op mezelf. Ik ben aan het leren om zelfliefde te hebben. Als alleenstaande hoor je zo weinig dat je het goed doet. Want er is niets of niemand die dat kan zeggen voor je. Want je moet het helemaal alleen doen. Dat mag ook wel eens gezegd worden tegen een alleenstaande ouder van: ‘Je doet het goed. Je mag daar meer vertrouwen in hebben’.
Laat ik het bij deze zeggen, je doet het hartstikke goed. Als ik hoor dat je van zo’n donkere plek naar zo’n lichte plek bent gekomen. Dan denk ik dat je daar heel trots op mag zijn.
Ja. Dat is heel fijn om te horen. Dankjewel.
En hoe zou je dat tegen jezelf kunnen zeggen als alleenstaande ouder?
Nou, dan kan ik een voorbeeld aanhalen. Vannacht werd ik opeens wakker en dacht ik: ‘Hé, waarom word ik nou wakker?’ En dan voel ik ineens in mijn armen mijn zoontje liggen. En dan denk ik: ‘Ja, dit is het wel. Je doet het goed. Dat is alles wat je nodig hebt.’
Heb je tips voor andere alleenstaande ouders?
Als je als alleenstaande ouder vertrouwen in jezelf hebt en bereid bent om vol overgave te handelen dan komt het helemaal goed.
Disclaimer
Om geld te verdienen met onze blog maken we gebruikt van affiliate links. We raden alleen producten aan waar we echt in geloven. Het kan zijn dat we een kleine commissie krijgen als je op een link klikt. Je hoeft daar niks extra's voor te betalen. Dankjewel voor je support en het lezen van de blog.
